Wetenschap en Halotherapie

Wetenschap: Er is steeds meer wetenschappelijk bewijs dat halotherapie is zeer effectief bij longpatiënten.

Dat wetenschappelijke bewijs komt uit verschillende hoeken halotherapie wetenschap van de wereld. Diverse artsen en medisch deskundigen pleiten voor de verbazingwekkende effecten van halotherapie. De National Health Service in Engeland schrijft halotherapie officieel voor als behandeling van COPD. Ook in Canada wordt halotherapie erkend als een medisch hulpmiddel voor de behandeling van ademhalingsmoeilijkheden. In Nederland wordt halotherapie door Zorg en Zekerheid vanaf 2012 in de vergoeding genomen.

Het inhaleren van zoute lucht en het gebruik van zoutoplossingen is niet nieuw. Conventionele artsen gebruiken zout al heel lang om verlichting aan te brengen bij ademhalingsklachten, verstoppingen van de schedelholte en allergieverschijnselen.

‘De inname van hypertonische zoutoplossingen bewerkt een blijvende vermijding van slijm en zet aan tot een verbeterde longfunctie. Deze behandeling zal de longen beschermen tegen aanvallen van slijm en longaandoeningen.’ (Uit: The New England Journal of Medicine, 2006; 354: 241-50)

scheidingsbalk

Hoe effectief is halotherapie?

De klinische staat van 85% van de patiënten met milde of tamelijk aanwezige astma, 75% met ernstige astma aan de bronchiën, 98% met chronische bronchitis, aanhoudende ontsteking van de bronchiën, voorhoofdsholteontsteking en blaasvorming in de vezelstructuur van de longen, verbeterde na halotherapie. De patiënten waren onderzocht 6 tot 12 maanden na hun eerste behandelingsreeks met halotherapie. Geen verslechtering van de genoemde aandoeningen was waarneembaar van de 3e tot de 12e maand. De gemiddelde duur van terugkomst van de aandoeningen was 7,6 tot 0,9 maand. Volgens de klinische studie gebruikten de meeste patiënten (60%) geen medicijnen en zochten zij geen medisch advies gedurende het onderzoek. (Uit: studie ‘Halotherapie voor de behandeling van aandoeningen aan de ademhalingsorganen’. Journal of Aerosol Medicine, 1995, deel 8, nr. 3)

Lees de volledige publicatie